Cyfieithiad buddugol Her Gyfieithu 2018 gan yr enillydd, Llewelyn Hopwood
Rwyt ddyddiau o floeddio ar strydoedd.
Rwyt ddyddiau’n ddifraw.
Nôl adref – rwyt fud.
Byddwn fel Gwydion
Ac o’r ofnau, gwnawn flodau:
ar blacard gosodi di’r gadlef.
Nôl adref – rwyt fud.
A beth wyddwn ni am alcemi?
A beth y gwn i am bwysau aur a’r elfennau?
Arbrofwn; taflwn
baent bras dros y muriau:
Mae pob enaid byw yn gyfwerth â’i gilydd.
Nôl adref – rwyt fud.
Gwyrdrown y newyn,
Crogwn ein ffedogau o’n ffenestri
a gwrthsefyll pob gwarchae â bara a chaws:
a thithau’n bwrw brawddeg er achub y byd.
Nôl adref – rwyt fud.
Yn gwrcwd unig mewn cilfach o weddi,
agori dy geg mewn anobaith, a holi:
pa ddiben yw bloeddio
heb allu cysuro?
Y gerdd wreiddiol
Ymddangosodd y gerdd ddideitl hon gan Laia Martinez i Lopez (neu Laia Malo) gyntaf yn y papur newyddion digidol Vilaweb ar 3 Tachwedd 2017.
Fa dies que crides pels carrers que no tens por.
Prò arribes a casa ―i no pots cantar.
Esdevindrem alquimistes
i dels temors, en farem flors:
escrius la consigna a les pancartes.
Prò arribes a casa ―i no pots cantar.
Què coi en sabem, de l’alquímia, nosaltres?
Què coi en sé, jo, del pes de l’or, de la substància?
Per fer l’experiment, pintem ben gran als murs
que valen el mateix totes les ànimes.
Prò arribes a casa ―i no pots cantar.
Aturarem la fam penjant els davantals
i resistint el setge amb pa i formatge:
etzibes la resposta que ha de salvar el món.
Prò arribes a casa ―i no pots cantar.
I sola, arraulida al racó de la pregària,
obres la boca en desesper i demanes:
per què tanta veu, si no us puc dar consol?
